Σκηνής… απόντες

Μάρω Μπουρδάκου

‘‘Σκηνής… απόντες’’

Η Μάρω ξέρει ν’ αγαπάει. Με πράξεις, όχι με λόγια. Υλοποιώντας έτσι, άκουσα ή εκούσα -αδιάφορο- το μείζον της «αγαπητικής» διαδικασίας που συμπυκνώνεται σ’ εκείνο το υπέροχο «η αγάπη ουκ εκπίπτει».Στην ίδια ρίζα άλλωστε φυτρώνουν κι ο Θεός και το θέαμα κι ο θεατής. Άλλωστε στην ίδια παγίδα της υποτίμησης των δεύτερο τριταγωνιστών πέφτουν οι θρησκείες, δε θα πέφτει η ιστορία των λιγότερο προβεβλημένων αλλά ίσως και περισσότερο αγαπηθέντων «χρυσών δεύτερων» του θεάματος;

Κάντε το ίδιο και θα πλουτίσετε εαυτούς και αλλήλους πολύ μακριά ευτυχώς από τον πολιτισμικό μύθο του «αντιστάρ».

Αυτοί οι άνθρωποι, κυρίως οι αφανείς εργάτες πίσω απ’ το πανί ή την οθόνη και τη σκηνή, είναι αυτοί που έστησαν και στήριξαν, διακόσμησαν, οργάνωσαν και συντήρησαν τη «φάτνη» του θεάματος.

Το μικρό ανθρώπινο θαύμα – τραύμα που είναι η «μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας».

Αγαπήστε τους προσφέροντές δια της μνήμης την «αθανασία» που δεν τους χάρισε το… χρηματιστήριο των αστέρων.